%0 Journal Article %T داوری در داوری ملاصدرا میان عرفا و حکما در مسئله ذات حق %J فلسفه %I دانشکده ادبیات وعلوم انسانی %Z 2008-1553 %A غفاری, حسین %A مقدم, غلامعلی %D 2015 %\ 05/22/2015 %V 13 %N 1 %P 79-95 %! داوری در داوری ملاصدرا میان عرفا و حکما در مسئله ذات حق %K ذات حق %K وجود بشرط لا %K لابشرط مقسمی %K وجود مطلق %R 10.22059/jop.2015.56696 %X تبیین هستی شناسانه مرتبه حق از مسائل بنیادین مکاتب فکری دینی ازجمله عرفا و فلاسفه است. با پیدایش عرفان نظری عرفا در مقام تحویل شهود به معرفت حصولی برآمده و با پذیرش و تبیین اعتبارات وجود، ذات حق را، مرتبه لابشرط مقسمی معرفی کرده‌اند. حکما حق‌تعالی را وجود بشرط لا می‌دانند، و این مسئله از نقاط مورد اختلاف حکما و عرفا به شمار می‌آید. در این میان ملاصدرا و عده‌ای به‌تبع او سعی کرده‌اند با تفسیر وجود لابشرط مقسمی به حقیقت وجود، تأویل لابشرط مقسمی مفهومی به کلی سعی و تحویل تشکیک خاصی به وحدت شخصی، میان اعتقاد حکما و عرفا جمع نموده و تعارض میان دیدگاه عرفا و حکما را رفع کنند. در این مقاله با روش تطبیقی تحلیلی نشان داده‌ایم که اولاً: حکما نه‌تنها با عرفا هم‌عقیده نیستند، بلکه اساساً اعتبار لابشرط مقسمی را مفهومی اعتباری می‌دانند و آن را به عنوان مرتبه‌ای واقعی در هستی قبول ندارند و ثانیاً: بر اساس مبانی حکمی دیدگاه عرفا ناشی از خلط حیطه معرفت‌شناسی با وجود شناسی است. %U https://jop.ut.ac.ir/article_56696_b7f61370e2e737be3e7f73ecc86f8c3a.pdf