TY - JOUR ID - 75979 TI - فرجام نفوس ناقصه از دیدگاه فارابی JO - فلسفه JA - JOP LA - fa SN - 2008-1553 AU - منصوری, عباسعلی AU - کهریزی, زهرا AD - استادیار گروه فلسفه و حکمت اسلامی دانشگاه رازی AD - دانشجوی ارشد فلسفه دانشگاه رازی Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 17 IS - 2 SP - 189 EP - 210 KW - فارابی KW - معاد KW - نفوس ناقصه KW - معاد کودکان KW - معاد دیوانگان KW - معاد ابلهان DO - 10.22059/jop.2020.75979 N2 - آراء فارابی در باب معاد و سرنوشت نفوس انسانی پس از مرگ جزء ساختارشکنانه ترین دیدگاه ها در میان فیلسوفان مسلمان است تا جایی که حتی برخی انکار اصل معاد نوع بشر را به او نسبت می دهند اما بررسی های ما در این مقاله نشان می دهد که فارابی منکر اصل معاد نبوده بلکه معاد نفوس ناقصه (یعنی نفوس کودکان، ابلهان و دیوانگان) را نفی می کند. هدف این مقاله بررسی دیدگاه فارابی در مورد سرنوشت نفوس ناقصه است. بحث در باب سرنوشت نفوس ناقصه معمولا از منظر علم کلام و نسبت آن با دو صفت عدل و حکمت الهی بررسی می شود. اما فارابی به این بحث صرفا از منظر فلسفی می پردازد و حتی در مورد آیات و روایاتی که به ظاهر دلالت بر معاد همگانی دارند،  موضع گیری و ورودی نمی کند. فارابی بنا بر مبانی انسان شناسی­اش و نگاه خاصی که در مورد کیفیت و نحوه معاد دارد، به این نتیجه می رسد که نفوس ناقصه همچون سایر حیوانات پس از مرگ معدوم می شوند. در متن مقاله تصریحات و اشارات فارابی در این باب و مبانی انسان­شناسی که وی را به این نظریه سوق می دهد مورد بررس قرار گرفته است. UR - https://jop.ut.ac.ir/article_75979.html L1 - https://jop.ut.ac.ir/article_75979_9e99adc149f4b828d0945a1b7eb0ffe8.pdf ER -