Document Type : Scientific-research

Authors

1 PhD student in Quran and Hadith sciences, university of Isfahan

2 Associate professor in Quran and Hadith sciences, university of Isfahan

Abstract

The question of this article is whether or not the term "Hū" implies the copulative being in the Arabic language of the Quran's revelation period. For this purpose, the works of Avicenna have been formulated as the most prominent defender of the meaning of the word. This formulation shows that his argument is a combination of logical and linguistic parts. The authors first distinguish between these two approaches and critique the logical part of his argument. Then the linguistic part of his argument is compared to Farabi's historical account of the translation movement's dispute over the translation of the concept of "being" into Arabic, and it has also been rejected. Indeed, Farabi's report explains why and how the term was translated by the translators of the translation movement from natural Arabic before the translation movement into the scientific-philosophical language at the same time as the movement and after it. The sum of the critiques and Farabi's report is the key phrase of the article: The term "Hū" in Arabic at the time of the Quran's revelation did not indicate the copulative being; Rather, for the first time, translators of the translation movement considered such a meaning for the term. This result has also helped to discover the historical map for the implication of the term on the copulative being in the Arabic language as a whole; perhaps it can be a companion for parallel research in the field of discovering the original meanings of the Qur'an.

Keywords

ابن رشد (1978)، تلخیص کتاب ارسطوطالیس فی العبارة، مصر، دارالکتب.
ابن‌ سینا (1405)، الشفاء: المنطق، ج1 و3، قم، کتابخانة آیت‌الله العظمی المرعشی النجفی.
اسدی، سیاوش و رضا اکبریان (1392)، «شیء فی نفسه و پدیدار در نظر کانت و علامه         طباطبایی»، فلسفه و کلام اسلامی، سال 46، ش2، ص 1-20.
جهامی، جیرار (1994)، الإشکالیّة اللغویة فی الفلسفة العربیّة، بیروت، دارالمشرق.
حکمت، نصرالله (1389)، متافیزیک ابن سینا، تهران، الهام.
دهخدا، علی اکبر (1377)، لغت­نامه، تهران، دانشگاه تهران.
زکی، فرج‌الله (1905)، شروح الشمسیة: مجموعة حواشٍ و تعلیقات، مصر، الامیریة.
سبزواری، ملاهادی (1379)، شرح المنظومة، تصحیح و تعلیق حسن­زادة آملی، ج1، تهران، ناب.
شکر، عبدالعلی (1389)، نظریة وجود رابط و مستقل نزد فیلسوفان قبل از صدرالمتألهین، مقالات و بررسی­ها، دفتر 74، زمستان، ص 139-160.
شکرانی، رضا (1391)، «الرابط فی الجمل الاسمیة العربیة»، بحوث فی اللغة العربیة و آدابها، سال8، ش14، ص 15-24.
شهیدی، فاطمه (1393)، «موجود و وجود در کتاب الحروف فارابی»، جاویدان خرد، دورة 11، ش25، ص 55-76.
طوسی، محمد (1367)، أساس الإقتباس، تصحیح محمدتقی رضوی، چ3، تهران، دانشگاه تهران.
عسگری، احمد و سینا سالاری­خرم (1396)، «فارابی، الحروف و فراهست­شناسی»، حکمت و فلسفه، سال 13، ش1، ص 43-64.
عمید، حسن (1389)، فرهنگ فارسی عمید، تهران، راه رشد.
فارابی (1408)،  المنطقیات، ج2 و 3، قم، کتابخانۀ عمومی آیت‌الله مرعشی نجفی.
ــــــــــــ (1990)، کتاب الحروف، بیروت، دار المشرق.
کاظمی، محمدکاظم (2014)، « است یا هست»، http://parsianjoman.org/?p=1140.
کمالی­زاده، طاهره (1384)، «بررسی مفهوم وجود در الحروف فارابی»، رهنمون، ش11-12، ص133-161.
ــــــــــــ (1388)، «بررسی مفهوم وجود در متافیزیک ارسطو و الحروف فارابی»، مطالعات اسلامی، سال 41، شمارة پیاپی 2/83، ص121-148.
نراقی، ملا محمدمهدی (1380)، شرح الهیات الشفاء، قم، کنگرة بزرگداشت محققان نراقی.
Afnan, S. (1964), Philosophical terminology in Arabic and Persian,     Leiden, E.J. Brill.
Graham, A. (1965), “Being in linguistics and philosophy: a preliminary  inquiry”, Foundations of language, 223-231.
Heidegger, M. (1984), Nietzsche: The Eternal Recurrence of the Same, edited & translated by David Farrell Krell, San Francisco, Harper & Row.
Menn, S. (2008), “Al-Farabi's Kitab Al-Huruf and his analysis of the senses of being”, Arabic sciences and philosophy, 18, 59-97.
Shehadi, F. (1969), “Arabic and to Be: in the verb and its               synonyms”, philosophical and grammatical studies, 9, supplementary series, 112-125.