نوع مقاله : علمی -پژوهشی

نویسندگان

• کامران شهبازی ¹
• محمدحسن کریمی ²
• بابک شمشیری ³
• امین ایزدپناه ⁴

¹ دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز

² عضو هیئت علمی گروه مبانی تعلیم و تربیت دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه شیراز

³ استاد گروه مبانی تعلیم و تربیت، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه شیراز

⁴ استادیار گروه مبانی تعلیم و تربیت دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه شیراز

چکیده

هدف: نشان دادن این نکته که بر اساس تلقی رابطهمند از مفهوم «خود»، نظام تربیتی برآمده از آن تا چه حد ‏متفاوت و حاوی چه دقائق و ظرائفی است. در این مقاله، ابتدا مفهوم «خود» نزد دیویدسن واکاوی می‌شود و سپس با معرفی اندیشه‌های افلاطون و ارسطو پیرامون مفهوم «خود»، نظام تربیتی آن‌ها مقایسه می‌شوند.

روش پژوهش: واکاوی مفهوم «خود رابطه‌مند» بر اساس روش اسنادی-کتابخانه‌ای و استخراج نظام‌های تربیتی افلاطون و ارسطو بر اساس برداشت‌شان از مفهوم «خود»، بر پایه شیوه استنتاجی.

یافته‌ها: شاید برجسته‌ترین مصداق از تعریف «خود رابطه‌مند» در فلسفه دیویدسن معرفی میشود که دو ویژگی بارز دارد: رابطه‌مندی با دیگری و رابطه‌مندی با جهان. مفهومی که افلاطون از «خود» معرفی می‌کند، به‌دلیل دوگانه‌انگاری، در نقطه مقابل «خود رابطه‌مند» قرار می‌گیرد. ارسطو نیز با ارائه نظریه هیلومورفیسم، قائل به مفهوم «خود رابطه‌مند» است، اما در برخی مباحث، به تمام ‏ملزومات آن پایبند نیست‏.

نتیجه‌گیری: ازجمله پیامدهای مفهوم «خود رابطه‌مند»، توجه بیشتر به نقش دیگری و جهان در رشد فرد است. آنچه که به شکل‌گیری هویت متمایز افراد و نهادهای تربیتی می‌انجامد، رابطه میان دانش‌آموز، همسالان و معلمان و رابطه میان مدارس و سایر نهادهاست، نه یک‌سری دستورالعمل بالا به پایین ازسوی وزارتخانه. مفهوم کل‌نگرانه دیویدسن از «خود»، به تمایز میان دانش‌های هنجاری و توصیفی و نیز تمایز میان علوم طبیعی و اجتماعی پایان می‌بخشد. سیاست آموزشی، برنامه‌درسی و حتی عقلانیت و عاملیتی که برای تغییر روندهای تربیتی لازم‌اند، همگی شأنی رابطه‌مند می-یابند. همین رابطهمندی میتواند مسئله بنیادین پداگوژی را نیزپوشش دهد.

کلیدواژه‌ها

• ارسطو
• افلاطون
• خود رابطه مند
• دونالد دیویدسن
• تربیت

موضوعات

• فلسفه

عنوان مقاله [English]

A Rereading of Plato's and Aristotle's Educational Philosophies in Light of Davidson's Concept of the "Relational Self"

نویسندگان [English]

• Kamrun Shahbazi ¹
• Mohammad Hassan Karimi ²
• Babak Shamshiri ³
• Amin Izad panah ⁴

¹ Shiraz university, psychology and educational sciences faculty, Ph.D student.

² Associate Professor, Department of Philosophy of Education, Faculty of Psychology and Educational Sciences, University of Shiraz, Iran.

³ Professor, Department of Philosophy of Education, Faculty of Psychology and Educational Sciences, University of Shiraz

⁴ Assistant Professor, Department of Philosophy of Education, Faculty of Psychology and Educational Sciences, University of Shiraz

چکیده [English]

To illustrate the distinct and nuanced educational system that arises from a relational perspective ‎on the concept of "self." ‎This article attempts to first, analyze Davidson's concept of "self" and then, by introducing Plato's and Aristotle's ideas about the concept of "self", attempt to express their educational system by comparing them with the concept of "relational self".Perhaps the most notable instance of the definition of the "relational self"is Davidson's image of it.This "relational self" possesses two important characteristics: relation with otherness and relation with the world. According to this definition, Plato's idea of the "self" stands in opposition to the "relational self" because of his dualism.Aristotle elucidates to the concept of the "relational self" by presenting the theory of hylomorphism. However, due to its standard reading, he cannot fully meet the criteria for a relational definition of "self".The outcome of this definition of the relationality of "self" is an enhanced focus on the role of the “other,” the “world.” The distinctive identity of individuals and educational institutions is shaped not by top-down directives from the ministry, but by the relationships among students, peers, and teachers, as well as the relations between schools and other institutions. Physical education is regarded as essential as the cultivation of mental capacities. Davidson's holistic concept of “self” emphasizes the integration of descriptive and normative knowledge, and also making no distinction between natural and social sciences. Educational policy, curriculum, and the necessary rationality and agency for implementing changes all attain a relational status and become bottom-up.

کلیدواژه‌ها [English]

• Aristotle
• Donald Davidson
• Education
• Plato
• Relational Self