نویسنده

• دکتر سید حمید طالب زاده

چکیده

نزاع بر سر تقدم فکر بر اراده و یا بالعکس نزاعی دیرینه در عالم تفکر بوده است به طوری که فیلسوفان غالبا مدافع تقدم فکر بر اراده بوده اند و طایفه ای از متکلمان اراده را اصل دانسته و علم و فکر را تابع آن قلمداد کرده اند به طوری که مشیت و اراده حق تعالی را بر علم و حکمت او مقدم داشته اند در فلسفه جدید ما با فیلسوفانی سر و کار داریم که کمابیش تقدم اراده بر فکر را تایید کرده اند و این رای که با رای متکلمان قرابت دارد در فلسفه جدید مورد توجه واقع شده و بسط پیدا کرده است در این مقاله به آراء برخی فیلسوفان دوره جدید مانند دکارت اسپینوزا لایب نیتس کانت فیخته شلینگ و در این زمینه پرداخته شده است

عنوان مقاله [English]

-

چکیده [English]

The priority of thought over will, or vice versa, has been the subject of long-standing disputes, as the philosophers have for the most part supported the priority of thought and a certain group of theologians argued for the priority of will. Considering will as prior to thought, the latter have argued that Devine Providence is prior to Devine Knowledge and Wisdom. We can find a similar idea among the philosophers of modern times, of whom we will refer to Descartes, Spinoza, Leibniz, Kant, Fichte, Schelling, and some others.

کلیدواژه‌ها [English]

• -