نوع مقاله : علمی -پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری رشته فلسفه دانشگاه تهران
2 دانشیار گروه فلسفه دانشگاه تهران
چکیده
هایدگر در وجود و زمان، مفهوم تناهی را به عنوان یک مفهوم اگزیستانسیالِ ویژه در نظام مفاهیمِ هستی‌شناسیِ بنیادین به طور مستقل طرح نمی‌کند، اما در عین حال، معنای هستی‌شناسانة خاصی را برای آن مفروض می‌گیرد. این تلقیِ خاص هستی‌شناسانه از تناهی، به مثابة یک وصف اختصاصی برای نحوة وجود دازاین، بر خلاف آنچه در وهلة نخست به نظر می‌رسد، اولاً و بالذات در نسبت داشتنِ تناهی با مفاهیمی چون یافتگی و افکندگیِ دازاین در میانة موجودات فهمیده نمی‌شود، بلکه اتفاقاً بر اساس تقدمِ پدیدارشناسانة مطلق دازاین بر تمامیِ موجودات و وقوف به این تقدم در دازاین اصیل است که مفهوم هستی‌شناسانة تناهیِ در بحث از تقدمِ آینده در زمانمندیِ اصیلِ دازاین، به مثابة «تناهیِ آغازینِ زمانمندی» در حد اشاره‌ای کوتاه، صراحت می‌یابد. در این نوشتار، مفهوم تناهیِ آغازین، از تلقی متداول و انتیک از تناهی متمایز می‌شود، به نحوی که بتوان از خلال تفسیر نسبت تحلیل اگزیستانسیال مرگ با گشودگیِ دازاین، تناهی را در معنایی هستی‌شناسانه، در نسبت با زمانمندی، در مقام شرط امکانِ گشودگی و مواجهه آشکار ساخت.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
The OriginaryFinitude of Timliness and the Disclosedness of Dasein in Heidegger’s Being and Time
نویسندگان [English]
- Ahmad Rajabi 1
- ذ ن 2
1 Phd student
2 ل
چکیده [English]
In Being and Time, Heidegger does not specifically thematize the concept of finitude, but he assumes a specific ontological meaning for this concept which is made briefly explicit in the explanation of the priority of future in the authentic timeliness as the “originary finitude of timeliness”. In this paper, on the basis of the phenomenological absolute precedence of Dasein over all beings, the concept of originary finitude will be distinguished from the ordinary and ontical conception of finitude. The ontical conception of finitude is primarily related to the fact, that Dasein is situated in the middle of beings. The distinction between the ordinary and originary finitude is emphasized on the basis of the fundamental distinction between timeliness and Being within-time. The last distinction makes the primary difference between Being-in-the-world and Being within-the-world ontologically possible. Accordingly, the distinction between ontical and ontological finitude enables us to disclose the specific ontological meaning of finitude as the origin of timeliness by the interpretation of the relation between the exsistential analysis of death and the disclosedness of Dasein. The originary finitude will be reached in relation with the authentic future in timeliness and will be finally regarded as the condition of the possibility of the disclosedness and encountering
کلیدواژه‌ها [English]
- finitude
- timeliness
- future
- disclosedness
- possibility
)