نوع مقاله : علمی -پژوهشی

نویسندگان

• مهدی شمس ¹
• محمد مشکات ²

¹ دانشجوی دکتری فلسفه دانشگاه اصفهان

² دانشیار گروه فلسفه دانشگاه اصفهان

چکیده

قصدگرایی و ضد-قصدگرایی دو نظریۀ اصلی در فلسفۀ تفسیر ادبی هستند که هر یک موضع­گیری مشخصی دربارۀ نسبت قصد مؤلف با معنای اثر دارند. داشتن نظریه­ای دربارۀ چگونگی شکل­گیری معنا از لوازم هر یک از این دو موضع فلسفی است. آنها باید به این پرسش پاسخ دهند که معنای یک قطعۀ ادبی چگونه قوام می یابد؟ برای یافتن پاسخ درست، تمرکز بر فلسفۀ زبان و نظریات معنا مفید خواهد بود. بعضی از رقبای قصدگرایان، از جمله ضد-قصدگرایان، اغلب مجبور شده­اند تا تفسیر ادبی را از تفسیرهای معمول در زندگی روزمره جدا کنند، اما نتوانسته­اند چرایی این جدایی را توجیه کنند. در نقطۀ مقابل، پاسخ قصدگرایان نیز، که مبتنی بر نظریۀ معنای گرایس بوده، قانع کننده نیست؛ نظریۀ معنای ایشان فقط قسمتی از معناهای موجود در متن را پوشش می­دهد. در این مقاله پاسخ دو تن از قصدگرایان میانه رو معاصر، رابرت استکر و پیسلی لوینگستون به این پرسش نقد میشود. در انتها، نگارنده نظریۀ ربط را به عنوان نظریه­ای جایگزین برای توضیح معنای آثار ادبی پیش می­نهند و نتایج این جایگزینی را تبیین می­کند. نگارنده نتیجه می­گیرد که نظریۀ ربط امتیازاتی بر نظریۀ گرایسی معنا دارد که استفاده از آن را در بحث از تفسیر ادبی موجه می­سازد.

کلیدواژه‌ها

• تفسیر
• نظریۀ معنا
• نظریۀ ربط
• دلالت
• فرامتن
• قصد

موضوعات

• فلسفه

عنوان مقاله [English]

A Criticism of Theories of Meaning in Analytic Philosophy of Art

نویسندگان [English]

• Mehdi Shams ¹
• mohammad meshkat ²

¹ PhD candidate, Department of philosophy, Faculty of literature and human sciences, University of Isfahan, Isfahan, Iran

² Associate Professor of philosophy, Department of philosophy, Faculty of literature and human sciences, University of Isfahan, Isfahan, Iran

چکیده [English]

 
Variations of different theories in analytic philosophy of art have caused long debates about literary interpretation. Intentionalism and anti-intentionalism are the two main avenues and theorists have developed different positions, which lean towards each of the two. Along with the arguments for or against the link between the authorial intentions and the literary text, a question could be asked of different parties of the debate, that is, how the meaning of a piece of literature is constituted. In other words, how the meaning of a poem or a novel takes its shape? In this regard, I think, concentrating on the philosophy of language and theories of meaning would be much helpful. It seems to me that for answering this question one needs to withdraw from a Gricean theory of meaning. I argue that neither intentionalists nor anti-intentionalist, do not answer this question deftly. I will try to investigate some answers given to this question by two moderate intentionalists, Robert Stecker and Paisley Livingston, in order to show in which respects their answers are problematic. At last, I argue that Relevance Theory, developed by Deirdre Wilson and Dan Sperber, could answer this question in a way that dissolves some of the hard cases in the philosophy of interpretation.

کلیدواژه‌ها [English]

• Interpretation
• the theory of meaning
• Relevance theory
• Implication
• Context
• intention