نوع مقاله : علمی -پژوهشی

نویسندگان

• حسین اسفندیار ¹
• علی فلاح رفیع ²

¹ دانشجوی دکتری فلسفه اسلامی، گروه حکمت و فلسفه، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس

² استادیار گروه حکمت، فلسفه و منطق، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.

چکیده

هایدگر در مطالعات فلسفی خود رویکرد جدیدی به تفکر می‌گشاید که متفاوت با تفکر متافیزیکی است و از آن با عنوان عام "تفکر وجودی"یاد می‌کند.دراندیشه متأخر، وی بر شاعرانگی تفکر و حوالت تاریخی وجود، تأکید می ورزد."تفکر وجودی"، تفکری برآمده از هستی است و هستی به مثابه "رویداد" تفکر انسان را از آنِ خود می‌کند. رویداد خصلتی تاریخی دارد، به این معنی که هستی در ادوار مختلف تاریخ خود، جلوه‌های گوناگونی دارد و خود را به انحاء مختلفی اظهار می‌دارد. این اظهار، همان موهبت هستی است. پس تفکر باید پذیرا و منتظر موهبت هستی باشد. این موهبت خود را در زبان و شعر می‌نمایاند که شرط ظهور و آشکارشدن هستی موجودات است. شعر به‌مثابه روشن‌ترین پدیدار زبان اصیل، سروده شدن حقیقت را امکان‌پذیر می‌کند با خصلت "یادآوری" و "نامیدن"، گشاینده مجلایی برای ظهور حقیقت هستی می‌شود و این شاعر و متفکر است که باید از این ظهور پاسداری کند.ازاین‌رو تفکر وجودی با ذات شعر یکی است. با وجود بصیرت ویژه‌ای که تفکر وجودی هایدگر به مثابه راهی برای تعمق در هستی برای ما گشوده است، پرسش‌ها و ابهاماتی به رهیافت وی به نظر می‌رسد، از جمله: شائبه محدودکردن حقیقت هستی به افق زمان، ابهام درباره ثبات یا تجدد هستی و نهایتا کمرنگ شدن نقش اراده و اختیار انسانی و تن دادن به گونه‌ای از جبر و دترمینیسم. نوشتار حاضر در صدد است با روش توصیفی-تحلیلی نخست بنیاد "تفکر وجودی"متأخر هایدگر و مختصات آن را تحلیل کند و سپس با رویکردی انتقادی، رهیافتِ هایدگر را مورد نقد و بررسی قرار دهد.

کلیدواژه‌ها

• هایدگر
• هستی
• تفکر وجودی
• تفکر شاعرانه
• رویداد
• شعر

موضوعات

• فلسفه

عنوان مقاله [English]

Delay in poetic existential thinking from the point of view of late Heidegger

نویسندگان [English]

• Hossein Esfandiar ¹
• Ali Fallahrafie ²

¹ PhD student of Islamic Philosophy, Department of Wisdom and Philosophy, Faculty of Humanities, Tarbiat Modares University

² Assistant Professor, Department of Wisdom, Philosophy and Logic, Faculty of Humanities, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran.

چکیده [English]

In his philosophical studies, Heidegger opens a new approach to thinking, which is different from metaphysical thinking, and he refers to it as "existential thinking". According to him, "existential thinking" is a thinking arising from existence and about it, and the source of that existence is as an event. The event itself, as a historical description, is actually a gift of existence in the ages, and thought must be receptive to it. This gift shows itself in poetry; Because language is a condition for the emergence and revelation of the existence of beings.

Poetry opens a magazine for the emergence of the truth of existence, and it is the poet and thinker who must protect this emergence. Therefore, "existential thinking" is the same as the essence of poetry, despite the special insight that Heidegger's existential thinking is a way to meditate on existence. It is open to us, there seem to be ambiguities and criticisms of his approach, including the suspicion of limiting the truth of existence to the horizon of time, ambiguity about the stability or modernity of existence, the possibility of any tasteful perception of existence without rational criteria, and finally, the diminution of the role of will and Human free will and submission to a type of predestination and determinism. In this article, we intend to first analyze Heidegger's late "existential thought" foundation and its coordinates with descriptive-analytical method and then criticize Heidegger's approach with a critical approach.

کلیدواژه‌ها [English]

• Heidegger
• existence
• existential thinking
• poetic thinking
• event
• poetry