ناصر جعفری پور؛ علی رضا آل بویه
دوره 20، شماره 1 ، تیر 1401، ، صفحه 19-35
چکیده
یکی از مهمترین دلایل پیتر سینگر، از مدافعان حق حیات حیوانات، گونهپرستانه بودن بسیاری از رفتارهای انسان با حیوانات است. او حیوان را دارای حق توجه برابر با انسان میداند و توجه ویژۀ انسان به افراد نوع ...
بیشتر
یکی از مهمترین دلایل پیتر سینگر، از مدافعان حق حیات حیوانات، گونهپرستانه بودن بسیاری از رفتارهای انسان با حیوانات است. او حیوان را دارای حق توجه برابر با انسان میداند و توجه ویژۀ انسان به افراد نوع خود را «گونهپرستی» مینامد و هرگونه استفاده از حیوان را استفادۀ ابزاری و نادرست میشمرد. از نظر او گونهپرستی بهمثابۀ نژادپرستیاست و همانگونه که نژادپرستی بهلحاظ اخلاقی نادرست است، گونهپرستی نیز نادرست و غیر اخلاقی است. در این مقاله، ضمن بررسی و نقد این استدلال سینگر، مشخص میشود که آنچه محکوم است، ترجیح بدون دلیل یک نوع بر نوع دیگر است که در مقایسۀ انسان با حیوان، به دلیل وجود برتریهای خاص نوع انسان منتفیاست و با توجه به جایگاه خاص انسان در هستی، تفاوت رفتار در مواجهه با انسان و حیوان، متفاوت با نژادپرستی بوده و در نتیجه، استفادۀ هدفمند و مسئولانۀ انسان از حیوان مجاز است و برتری انسان نهتنها تجویز نگاه برتریجویانۀ او به حیوان نیست، بلکه باید موجب رعایت بیشتر حقوق حیوان شود. بدون ادعا بودنِ منطق ضد گونهپرستی، بیتوجهی به تفاوت شأن و منزلت انسان و حیوان و توجهنکردن به جایگاه انسان در عالم هستی، از جمله نقدهاییاست که میتوان به سینگر وارد کرد.