نوع مقاله : علمی -پژوهشی

نویسنده

عضو هیئت علمی بنیاد دایرة‌المعارف اسلامی، تهران، ایران.

10.22059/jop.2025.399070.1006931

چکیده

می‌دانیم که دیدگاه‌های افلاطون و ارسطو دربارۀ مسئلۀ کلیّات متفاوت است. به‌بیان ساده، افلاطون کلیات را در ماورای جهان محسوس جا می‌داده و ارسطو آنها را در همین جهان می‌جسته ‌است[1]. یکی از مواضعی که این تفاوت در آن نمایان می‌شود و فرق‌های جالب‌توجهی ایجاد می‌کند رویکرد این دو به شعر است. افلاطون از اختلافی دیرین میان فیلسوفان و شاعران سخن گفته[2] و شاعر را از آرمان‌شهر خود تبعید کرده ‌است. ارسطو شعر را آن‌قدر با فلسفه مرتبط دانسته ‌ا‌ست که در مدرسۀ فلسفه‌اش دربارۀ آن درس بدهد و نمونه‌های گوناگون آن را تحلیل کند. یکی از عواملی که میان این دو فیلسوف بزرگ این میزان تفاوت را پدید آورده ‌است تفسیر این دو از نسبت شعر با کلیّت و جزئیّت است. این مسئله‌ای است که در نوشتۀ حاضر بعضی ابعاد آن تحلیل خواهد شد. برای این کار ابتدا نکات و ملاحظاتی کلّی دربارۀ تلقی دو فیلسوف یونانی از شعر مطرح و سپس نسبت نظریۀ کلیات آنها با این تلقی بررسی ‌می‌شود
 
[1]. این‌که منظور افلاطون از کلی یا از مثال (εἶδος) دقیقاً چیست محل اختلاف است. این مسئله لوازمی برای بحث حاضر ندارد، اما به‌طور کلی توجه به این نکته ضروری است که نظریۀ عالم مُثُل این متفکر ژرف‌کاو را نمی‌توان یک گزارش وجودشناختی ساده‌انگارانه تلقی کرد، چنان‌که خود او مثلاً در رسالۀ پارمنیدس تشکیک‌هایی اساسی دربارۀ کلیات مستقل مطرح کرده ‌است.
[2]. Plato (1997). Complete Works, ed. John M. Cooper, Hackett Publishing Company: Republic, 607b.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

The Dialectic of the Universal and the Particular: Plato and Aristotle on Poetry

نویسنده [English]

  • fatemeh minayi

Faculty Member of Encyclopedia Islamic Foundation, Tehran, Iran.

چکیده [English]

This paper studies how differences in Plato’s and Aristotle’s views of the universals impact their approaches to poetry. In the first part, the significance of poetry in Ancient Greek thought in contrast to the modern‍ world and the Persian outlook is examined. Then, after looking at Plato’s problem with poets and Aristotle’s treatment of poetry in the second part, the final part analyses the relation of the two philosophers’ views of poetry to their theories of the universals.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Plato
  • Aristotle
  • Poetry
  • Rhetoric
  • Poetics
  • Universals and particulars
منابع
افلاطون (1380). دورۀ آثار، ترجمۀ محمدحسن لطفی، چاپ سوم، خوارزمی.
پاپاس، نیکولاس (1391). «ارسطو»، ترجمۀ منوچهر صانعی دره‌بیدی، در: دانشنامۀ زیبایی‌شناسی، زیر نظر بریس گات و دومینیک مک‌آیور لوپس، چاپ پنجم، مؤسسۀ تألیف، ترجمه و نشر آثار هنری متن.
بردبری، ری (1390). ذن و هنر نویسندگی، ترجمۀ پرویز دوایی، جهان کتاب.
گادامر، هانس گئورگ (1377). «افلاطون و شاعران»، ترجمۀ یوسف اباذری، ارغنون، ش 14، زمستان، ص 49-80؛
کالر، جاناتان (1382). نظریۀ ادبی، ترجمۀ فرزانه طاهری، نشر مرکز.
نوسباوم، مارتا (1380)، ارسطو، ترجمۀ عزت‌الله فولادوند، چاپ دوم، طرح نو.
References
Aristotle (1984). The Complete Works, The Revised Oxford Translation, ed. Jonathan Barnes, Princeton University Press.
Barnes, Jonathan (1995). ‘Rhetoric and Poetics’, in The Cambridge Companion to Aristotle, Cambridge University press.
Destrée, Pierre and Herrmann, Fritz-Gregor (eds.), Plato and the Poets, Brill 2001;
Diogenes Laertius (1972). Lives of Eminent Philosophers, trans. R. D. Hicks, Harvard University Press & William Leineman.
Eldridge, Richard (2010). “Truth in Poetry: Particulars and Universals”, in A Companion to the Philosophy of Literature, ed. Garry L. Hagberg and Walter Jost, Wiley-Blackwell.